شبکه‌های FTTH بخش مهمی از مخابرات مدرن در ساختمان‌های مسکونی و آپارتمان‌ها را تشکیل می‌دهند.
بنابراین امروزه طراحی روش‌های توزیع FTTH در ساختمان مبحث مهم و ضروری بشمار می‌رود. محبوبیت رو به رشد سیستم‌های فیبر نوری در آخرین بخش دسترسی (last mile)، بعلت وضع قوانین در برخی کشورهاست. امروزه یک دسترسی سریع و قابل اتکاء به اینترنت و سرویس‌های چند رسانه‌ای به یک اولویت تبدیل شده است. همچنین محبوبیت فیبر نوری به علت ارائه‌ی راهکارهای مقرون به صرفه و هم نتیجه‌ی آگاهی بخشی سرمایه‌گذاران می‌باشد. ارائه دهندگان خدمات اینترنت (ISPها) نیز متوجه مزایای شبکه‌های نوری پسیو (PON) شده‌اند.
طراحی روش‌های توزیع FTTH در ساختمان مشخص
طراحی سیستم فیبر نوری برای یک ساختمان مشخص، بایستی عوامل مختلفی که بر انتخاب کابل‌ها و تکنیک‌های کابل کشی اثرگذارند را مدنظر قرار دهد.
برخی از این عوامل عبارت‌اند از:
• نوع ساختمان: ساختمان اداری، تجاری، مسکونی و…
• توپولوژی سیستم، شامل محل محور کابل ها
• کاربردهای سیستم شامل تکنولوژی و نوع خدمات
• ضریب استفاده شبکه: اتصال همه پریزها یا اتصال متعاقب کاربران جدید
با در نظر گرفتن این عوامل انتخاب تکنیک مناسب برای کابل کشی ممکن می‌شود، چهار روش مطرح برای این کار وجود دارد:
1– کابل‌های breakout داخلی
2- کابل کشی مبتنی بر میکروتیوب‌ها
3- کابل کشی مبتنی بر دسترسی آسان
4- کابل کشی در یک توپولوژی ستاره‌ای
کابل‌های breakout
روش مبتنی بر کابل‌های breakout همانند سیستم توزیع کابل‌های تلویزیونی می‌باشد.
کابل‌ها از یک چارچوب توزیع نوری در پایین ساختمان به همه یا بعضی از طبقات کشیده و در آنجا به وسیله پریز به کابل مشترک متصل می‌شوند. تعداد فیبرهای درون هر کابل با تعداد پریزهای موجود در هر طبقه برابری می‌کند. کابل‌های هر مشترک در یک طبقه مشخص، باید به وسیله یک شعاع خمش مشخص شوند. این شیوه کابل کشی در سطح جهان بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرد.
و فارغ از نوع یا توپولوژی، تقریباً در هر ساختمانی قابل اجرا می‌باشد.
میکروتیوب‌ها
این تکنیک در حالتی می‌تواند موثر واقع شود که قبل از اجرای پروژه، اطلاعی از تعداد مشترکین/پریزها در دسترس نباشد.
سیستم کابل کشی مبتنی بر میکروتیوب‌ها شامل پکیج‌هایی از تیوب‌های کوچک و انعطاف‌پذیریست که، به صورت اختصاصی طراحی شده‌اند. هر تیوب مستقل به یک مشترک بالقوه اختصاص می‌یابد. همچنین می‌توان تیوب‌های افقی را از طریق کانکتورهای خاصی به یکدیگر متصل نمود.
کابل‌های با دسترسی راحت
این تکنولوژی به نوعی ترکیبی از دو فناوری قبلی می‌باشد، عبارت است از پیاده‌سازی سیم‌کشی مبتنی بر کابل‌های در دسترس.
به نظر می‌رسد که این شیوه تطبیق‌پذیرترین و انعطاف‌پذیرترین روش جهت ارائه فیبر نوری در ساختمان‌های آپارتمانی باشد. کابل با دسترسی آسان یک کابل فیبر نوری است که چندین فیبر را در خود جای داده است. فیبر‌ها می‌توانند به مشترکان انفرادی تقسیم شده و اختصاص داده شوند.
کابل‌های مشترکین در توپولوژی ستاره‌ای
در این روش یک کابل توزیع داخلی مجزا، از اتاق فنی به هر آپارتمان کشیده می‌شود.
این روش به دلیل هزینه‌های پایین کابل‌های توزیع، و هزینه‌های حداقلی سایر تجهیزات مورد نیاز، محبوب و پرطرفدار می‌باشد.در حالتی که تعداد پریزهای نهایی زیاد باشد. نصب کننده ممکن است است به لحاظ سازماندهی مناسب کابل‌های متعدد در یک چارچوب تقسیم، با مشکلاتی مواجه شود. این مشکل به جهت حفظ حداقل شعاع خمش برای هر کابل/فیبر بروز خواهد کرد.
